Cisimsizlik…

İsmi olup da cismi olmayan dört şey geldi aklıma; nokta, şimdi, ateş ve gölge…
Nokta; kendi yokluğundan sonsuzluk doğuran bir bukelamun, her bi şey sonsuz noktadan oluşmaktadır…
Geçmişle geleceğin birbirine yapiştığı yer; Şimdi? O yoktur; yakalanmaz yani, ve ama sanki onun dışında da hiçbirşey yoktur…
Gölge ve Ateş mi;
Gölgem ateşe düştü;
Gölgem yandı tutuştu;

 

Bir Maya Tanrıçası karıştı söze:

Bir de rüzgar var unuttuğun. Cisimsizlerin en delisi. Gölgeni senden ve ateşten kurtaran. Derler ki rüzgar ateşi arttırdı. Valla yalan billa yalan. Ateş rüzgarı görünce dans etmeye başladı ve o anda gölge özgür oldu.

 

 

 

Gölün maya tutacağını biliyodum;

Gölün hemen kıyısından bi patikaya saptım; Mevlana’yla karşılaştım, eşeğe ters binmişti, ama beni şaşırtan eşeğe ters binmesi değil de eşeğin geri geri gitmesiydi; (mevlana1: eşek perisi, peri olan eşekti belki de bilemiyorum) bugün Allah için ne yaptın diye sordu ( o tanrıya Allah der, bozmayalım jargonu), Allah için bir Jeep havaya uçurdum dedim, Jeeplerin havaya uçurulması gerektiğine yürekten inanıyorum; bi de düdük çaldım dedim, o kadar parayı nerden buldun diye sordu, bir metre pembeyi 3 metre fiyatına sattığımı nasıl söylerdim bu bilge kişiye… Ne istersin diye sordu, acelem var; kazan doğurtmaya gidiyorum (mevlana2: kazan ebesi);
“Vızılda be adam; çamurumda altın bulmak istiyorum” “Respect” dedi mevlana; “Arısın ya, bal yapıyosun ya” diyerek durumu kurtardım bir parça; “Öğüt mü? Ben ferrarimi sattım, eşek aldım” dedi; “atıyosun” dedim; “evet attım galiba” dedi;
“Un olmak, ekmek olmak, serçelere yem olmak için mi? Yürü git gölgenden güneş bul!”
Altın bulmak umuduyla çamura yattım; “kolaysa sen bul”; “Respect” dedi mevlana again and again; “güneşimden kaç” , “gölgeme basıyosun”… Dünyayı kurtaramıyosan durumu kurtar again and again; “e, şey, efendim, bi maruzatım vardı, kolaysa siz bulabilir misiniz”, keşke bunu söylerken sırıtmasaydım diye düşündüm önce, ama sonra iyi ki sırıtmışım dedim, çünkü mevlana ayar oldu birden; hadi ayar ol mevlana, e-nel hak mevlana, 24 ayar ol, tanrının götü kalkık mevlana… hadi mevlana dibe daldım nefessizim, bir şeyin ne kadar yüksek olduğunu anlamak için ona dipten bakmak gerekir… titredi mübarek adam: “Bu neyin sesi ateştir, hava değil, kimde bu ateş yoksa YOKOLSUN!” (Mevlana3; tanrı lokumu, lokum dinamiti); “bunun için dönüyorsun değil mi? Rüzgar için… O ateşi dansettirmek için…

 

 

Read Full Post »

Aşk…

 

Aşkı konuşmak için dudaklarımı kutsanmış ateşle temizledim, ama hiçbir sözcük bulamadım.
Aşktan haberdar olduğumda sözler cılız bir hıçkırığa dönüştü, yüreğimdeki şarkı derin bir sessizliğe gömüldü.
Ey bana gizlerinin ve mucizelerinin varlığına inandığım Aşk ‘ı soran sizler,
Aşk peçesiyle beni kuşattığından beri ben size aşkın gidişini ve değerini sormaya geliyorum.
Sorularımı kim yanıtlayabilir? Sorularım kendi içimdeki için; kendi kendime cevaplamak istiyorum.
İçinizden kim içimdeki benliği bana ve ruhumu ruhuma açıklayabilir?
Aşk adına söyleyin, yüreğimde yanan, gücümü tüketen ve isteklerimi yok eden bu ateş nedir?
Ruhumu kavrayan bu yumuşak ve kaba gizli eller nedir; yüreğimi kaplayan bu acı sevinç ve tatlı keder şarabı nedir?
Baktığım bu görünmeyen, merak ettiğim açıklanamayan, hissettiğim hissedilemeyen şey nedir? Hıçkırıklarımda kahkahanın yankısından daha güzel, sevinçten daha mutluluk verici bir keder var.
Neden kendimi beni öldüren ve sonra şafak sökene kadar tekrar dirilten, hücremi ışığa boğan bu bilinmeyen güce veriyorum?
Uyanıklık hayaletleri kurumuş gözkapaklarımın üstünde titreşiyor ve taştan yatağımın etrafında düş gölgeleri uçuşuyor.
Aşk diye seslendiğimiz şey nedir? Söyleyin bana, bütün anlayışlara sızan ve çağlarda gizli olan o sır nedir?
Başlangıçta olan ve herşeyle sonuçlanan bu anlayış nedir?
Yaşam ‘dan ve Ölüm ‘den, Yaşam ‘dan daha acayip, Ölüm ‘den daha derin bir düş oluşturan bu uyanıklık nedir?
Söyleyin bana dostlar, içinizde Yaşam ‘ın parmakları ruhuna dokunduğunda Yaşam uykusundan uyanmayan biri var mı?
Yüreğinin sevdiğinin çağrısıyla babasından ve annesinden vazgeçmeyecek kimse var mı?
İçinizden kim ruhunun seçtiği kişiyi bulmak için uzak denizlere açılmaz, çölleri aşmaz, dağların doruğuna tırmanmaz?
Hangi gencin yüreği tatlı nefesli, güzel sesi ve büyülü dokunuşlu elleriyle ruhunu kendinden geçiren kızın peşinden dünyanın sonuna gitmez?
Hangi varlık dualarını bir yakarış ve bağış olarak dinleyen bir Tanrı ‘nın önünde yüreğini tütsü diye yakmaz?
Dün kapısından geçenlere Aşk’ın sırları ve değeri sorulan tapınağın girişinde durmuştum. Ve önümden çok zayıflamış, yüzü hüzünlü yaşlı bir adam iç çekerek geçti ve şöyle dedi:
‘Aşk bize ilk insandan beri bağışlanmış bir güçsüzlüktür.’
Yiğit bir genç karşılık verdi:
‘Aşk bugünümüzü geçmişe ve geleceğe bağlar.’
Ardından kederli yüzlü bir kadın hıçkırarak şöyle dedi:
‘Aşk cehennem mağaralarında sürünen kara engereklerin ölümcül zehiridir.
Zehir çiy gibi taze görünür, susuz ruhlar aceleyle içer onu; ama bir kere zehirlenince hastalanır ve yavaş yavaş ölürler.’
Sonra gül yanaklı bir kız gülümseyerek dedi ki:
‘Aşk Şafak ‘ın kızları tarafından sunulan ve güçlü ruhlara güç katıp onları yıldızlara çıkaran bir şaraptır.’
Ardından çatık kaşlı, kara giysili, sakallı bir adam geldi:
‘Aşk gençlikte başlayıp biten kör cahilliktir.’
Bir başkası gülümseyerek açıkladı:
‘Aşk insanın tanrıları mümkün olduğunca fazla görmesini sağlayan kutsal bir bilgidir.’
Sonra yolunu asasıyla bulan kör bir adam konuştu:
‘Aşk ruhlardan varlığın sırlarını gizleyen kör edici bir sistir;
yürek tepeler arasında sadece titreşen arzu hayaletlerini görür ve sessiz vadilerin çığlıklarının yankılarını duyar.’
Çalgısını çalan genç bir adam şarkı söyledi:
‘Aşk ruhun çekirdeğindeki yangından saçılan ve dünyayı aydınlatan bir ışıktır.
Yaşam ‘ı bir uyanışla diğeri arasındaki güzel bir düş olarak görmemizi sağlar.’
Ve paçavraya dönmüş ayaklarının üzerinde sürüklenen güçsüz düşmüş çok yaşlı bir adam titrek bir sesle şunları söyledi:
‘Aşk mezarın sessizliğinde bedenin dinlenmesi, Sonsuzluk ‘un derinliklerinde ruhun huzura ermesidir.’
Ve onun ardından gelen beş yaşındaki bir çocuk gülerek dedi ki:
‘Aşk annemle babamdır, onlardan başka kimse bilmez aşkı.’
Ve böylece Aşk’ı tarif eden herkes kendi umutlarını ve korkularını bıraktı önüme sır olarak.
O anda tapınağın içinden gelen bir ses duydum:
‘Yaşam iki yarıya ayrılmıştır: biri donar, biri yanar; yanan yarı, Aşk ‘tır.’
Bunun üzerine tapınağa girdim, sevinçle diz çökerek dua ettim:
‘Tanrım, beni yanan alevin besleyicisi yap…
Tanrım beni kutsal ateşine at…’

Halil Cibran

(Ruh Kardeşim; beni takip etme dedi, yanımda yürü!)

 

 

 

Read Full Post »

 

Tutku için aşka aşık olmak derler, sonsuz aşk bir güzelliğin kendini sonsuza kadar muhafaza etmesi midir, kim bilir, bu çocuğu gördüğüm zaman onun güzelliğine aşık oldum, Erostu sanki, hatta ötesi, kız mı erkek mi o bile belli değil, aşkın tanrısı bir çocuktu, aşkın aşkı bırakıp ‘aşkın’a yönelmesi felsefeye, tanrıya, böceklere (eğer dünyada herkese eşit oy hakkı olsaydı, böceklerin dediği olurdu, neyseki dünya bir monarşiyle yönetiliyor)… neyse bu aşkın veledine yarımay ismini koydum, Tanrı onu en siyaha ve en beyaza boyasın ama gri yapmasın, uç noktalar, üç noktalar…

oruç aruoba okumuştum,

ateş…

pişiren de… yakan da…

ateşini rüzgarla söndüremezsin, ama bir arkadaştan ilhamla ateş o rüzgarda dansedebilir…

ve ateş külün hafızasıdır… 

gölgemi yakan bir ateş tanıdım…

Read Full Post »