Ben ancak rivayet olarak yazabiliyorum, hikayem ise roman oldu.
Ne kadar götü kalkık bir cümle, neyse ki giydiği pelerin götü örtüyor,,,
Bazı insanların şöyle bir eğilimi var, kendi dibine ve onun dipsizliğine daldığı zaman, gözlerini arada bir kapatıp, kendi dağının zirvesini hayal etmek,,, bir denge arayışı her zaman vardır,,, zehirin tek ilacı panzehirdir, ne kadar ateş, o kadar su…
Düz mantık gibi mi görünüyor, su neden ateşi söndürür, bu yeteri kadar terstir—
Düz yolda yürümek kolaydır, patikaları ise öğrenmek gerekir,,,
Bazı patikaların şöyle bir eğilimi var, yola dönüşmek,,,
Kısa bir ostim rivayeti,,,
-Ben de ordaymışım hiç haberim yok,
-rivayetin başında, atölyedeki usta çırağına, al bunu ikiye böl demiştir, bölebildiğin kadar böl, diyaloğa geçelim;
-usta yetmiş defa böldüm, bu daha bölünmüyor,,,
-yandaki nazım ustadan, atom parçalayıcıyı al , öyle devam et,,,
…
-usta yüzyirmi dokuz oldu, alet işlemiyor,,,
usta çekmeceden calculusu (ünilerde okutulan bir matematik kitabı) fırlatır,,,
akşam olmuş, çırak hala bölüyormuş, (bunlar rivayet de) usta olmak kolay değil (bu gerçek işte)
bu rivayette zenon paradoksunu sanayiye soktum, paradoks; bir mesafenin önce yarısının alındığını sonra onun yarısının alındığını ve böyle uzayıp gideceğini söyler, bir yere varmak için yarımın sonsuz yarımını toplamamız gerekir, yani o mesafeye varamayız, aldığınız her mesafede bir sonsuzluk katediyosunuz. (yazıyı bitirmeden sizin de götünüzü kaldırdım, dekoltemi giyersiniz, şapkayla mı örtersiniz siz karar verin.)
ben bir anti-kahramanım, yine de uçabiliyorum,,,
Feelozof 