Eddie Constantine: …Sana aşık olduğumu söylediğimde.
Anna Karina: Sesin, gözlerin, ellerin, dudakların, sessizliklerimiz, sözlerimiz, yiten ışık, geri dönen ışık, aramızdaki biricik gülümseyiş.
André: Bellek çağrışımın negatifidir, aslolan çağrışımdır. Bu yüzden kadınlarıma adlarını ben veririm.
Eddie Constantine: Şehvet sonuçtur ve aşksız var olamaz.
Anna Karina: Öyleyse aşk ne?
André: Vahşeti kendi içine sızdıran, patlamak üzere olan balonların havasızlığından primitif hevesler doğuran, yaklaşmaktan korktukça içine çekildiğiniz o acımasız oyun.
Anna Karina: Yine de mutlu olmaya söz verdi dudakların sessizce…
André: Evliliğin, kişiyi aşık olmaktan koruması gibi, kişi de şiirden kendini korumak için şair olur.
Anna Karina: Bilgiyi arayışta, gecenin gündüzü yaratmasını izledim. Hiç değişmemiş görünürken biz…
André: Farklı coğrafyalarda büyümekte olan yoksulluk, lanetlenmez aynı nefretle!
Anna Karina: ‘Uzağa, uzağa’ dedi nefret.
André: Aşk, tüylü karanlık… Aşağı doğru büyüyerek ilahi bir yükselişe geçmenizi sağlayan çocukluk denizi.
Anna Karina: ‘Yakına, yakına’ dedi aşk.
J.L.Godard: Bir filmi duyumsamanız gerektiğine inanmıyorum. Bir kadını duyumsamanız gerekir, filmi değil… Film öpülemez!
(http://surrealismus.blogspot.com/)
kendisine (nam-ı müstear andre breton) yorumla ulaşamadım buradan tebrik ve teşekkür etmek istiyorum, iki nota çalamadan duramadım,,, biriktirmek bir anal yönelim mi freudyen deyimle, öyle ya da böyle (bir indirgeme, gerekirtme ya da çıkarga farketmez) terimi çehresinden soyarsak, elimizde ‘haz’ kalır,,,
en sadesinden duyarlılık olması gerek,,,
öpmek gerek,,,
(bir adam tanıyorum, soyut bir uzay aracı geliştirmişti, ve benliğini soyutlayıp, o araca bindirmişti, bütün uzayı gezmişti,,,
belki de her insanın bir dünyası, bir uzayı vardır,,,
Feelozof 