ORDA
neremi dönsem bir ad çekimi baktığım o yerde
korkuyorum
gelip vuracakmışlar gibi beni korkmuyorum ama Odessa
hayır! kim nereye düşse bir bölge parçasını kalıyordu renklerin
bir aynı türlüsünü hiç kapanmayan ya da açılan yerlerimizin
bir ölüm de üstüne sonsuz gizini bırakıyordu usulca
bir ölüm de avuntular ayartısında uzun mu uzun
kurup dengesini şaşmaz bir alışkanlığın
neremi dönsem bir ad çekimi baktığım o yerde
bir bir yeniden boşluğuna zamanın eski bir zaman
doğuyor kediler ve itler ve bütün hayvanlarını doğamızın
oydu gördüğüm sadece hasta bir canlılık ve oydu
uzayan kulesi yalnızlığın
kurtarmak taraçaları birgün gökyüzü ağlamasın
kaybediyorum anlam türküsünü de kalbimin ve ne bir direnmek
en uslanmaz gecelerinde tanrılığımızın
Odessa, inanmazsın! delirdim işte ben böyle hiç.
İbrahim AZAR
Kasım 2009, Ad Çekimi.
Feelozof 