-Bir ormanda yangın çıktığında önce hepsi o yöne doğru koştu. Durdum, izledim. Bana doğru yolun o yön olduğunu anlattılar. Ben bu yönden gittim. Kimse yoktu. Kimsenin bilmediği bir yol da yoldur nihayetinde dedim. Sonunda çıkmıştım.
– Ya onlar?
– Onlar yalnız değildi ve yollarının önünde koca bir kaplan koşuyordu. Yolu açıyordu. Ama kördü kaplan. Ormanın ateşinden aldığı acıyla en önde koşuyordu sadece. Herkesin kendi yolu ve çıkışı, kaçışı, sığınışı ve duruşu olmalıdır.
– Peki nereye vardılar, sen nereye vardın?
– Vardığımız yerden çok aldığımız yol önemli aslında. Sana anlatmaya çalıştığım da bu… Ya kör kaplanın yolundan gidersin, dümdüz ve öylesine kolay ya da kendi yolundan. Alemde gördüklerim benden saçılanlardır. Kendi yolundan göreceklerindir seni vareden, vardığın yer değil.
– Yola ne vereceğim peki?
– Ben sahip olduğumu vermiyorum. Çünkü bu sınırlıdır. Sahip olduklarım kendi içinde de benden ayrıdır. Bense kendimden veriyorum. Kaynağından… İnsan, bir tek kendinden verdiği zaman çok şey verir. Bu sebeptendir ki paraya, eşyalara, maddelere sahip olmadım. Onları kullandım, evet; ama sahip olmadım. Verdiklerim ve verebileceklerim kendimdendir. Hiçbir şeye kaybetmekten korkacak kadar sahip, benden alınmasından ürkecek kadar ait olmadım. İnsan, verdikçe kaynağını keşfeder. Olma sebebimiz bu. Kendimi bileyim…
– Ya onlar?
– Onlar yalnız değildi ve yollarının önünde koca bir kaplan koşuyordu. Yolu açıyordu. Ama kördü kaplan. Ormanın ateşinden aldığı acıyla en önde koşuyordu sadece. Herkesin kendi yolu ve çıkışı, kaçışı, sığınışı ve duruşu olmalıdır.
– Peki nereye vardılar, sen nereye vardın?
– Vardığımız yerden çok aldığımız yol önemli aslında. Sana anlatmaya çalıştığım da bu… Ya kör kaplanın yolundan gidersin, dümdüz ve öylesine kolay ya da kendi yolundan. Alemde gördüklerim benden saçılanlardır. Kendi yolundan göreceklerindir seni vareden, vardığın yer değil.
– Yola ne vereceğim peki?
– Ben sahip olduğumu vermiyorum. Çünkü bu sınırlıdır. Sahip olduklarım kendi içinde de benden ayrıdır. Bense kendimden veriyorum. Kaynağından… İnsan, bir tek kendinden verdiği zaman çok şey verir. Bu sebeptendir ki paraya, eşyalara, maddelere sahip olmadım. Onları kullandım, evet; ama sahip olmadım. Verdiklerim ve verebileceklerim kendimdendir. Hiçbir şeye kaybetmekten korkacak kadar sahip, benden alınmasından ürkecek kadar ait olmadım. İnsan, verdikçe kaynağını keşfeder. Olma sebebimiz bu. Kendimi bileyim…
Sis—
Feelozof 