Margulies’e saldıranlara ÖDP’den destek: ‘Renkli bir eylem’
[Sesonline] İSTANBUL- Önceki gün, şair, yazar Roni Margulies’e ailesinin yanında, kendilerini ÖDP’li olarak tanıtan bir grup gencin “sen kim oluyorsun da ODP’yi elestiriyorsun” bağırışları arasında saldırması ve üzerine boyalı su dökülmesi demokrat kamuoyu tarafından tepki ile karşılanırken bugün ÖDP tarafından eylemi destekler nitelikte bir açıklama yapıldı. Özgürlük ve Dayanışma Partisi (ÖDP) Genel Başkan Yardımcısı Önder İşleyen tarafından bugün yapılan açıklamada, Margulies’e yapılan saldırı “demokratik ve renkli bir eylem” olarak nitelendi ve sahiplendi. Hatırlanacağı üzere; geçtiğimiz Haziran ayında, Sosyalist İşçi ve Taraf Gazetesi yazarı Roni Margulies, Kocaeli Kitap Fuarı’nda katılımcısı olduğu panelde, “Ergenekon Terör Örgütü”ne yönelik yaptığı yorumlardan ötürü, fuarda standı olan ETÖ tutuklu sanığı Doğu Perinçek’e ve İşçi Partisi’ne yakınlığı ile bilinen Kaynak Yayınları çalışanları ve İP taraftarlarının da saldırısına uğramıştı…
ÖDP Genel Bakan Yardımcısı Önder İşleyen’in açıklaması şöyle:
ÖDP: “DEMOKRATİK RENKLİ BİR EYLEM”‘
“Taraf Gazetesi yazarı ve DSİP üyesi Roni Margulies’e, parti üyesi genç arkadaşların yeşil boya dökmesi ile ilgili olarak son günlerde gazetelerde ve internet sitelerinde yapılan yorumlarla olay bilinçli olarak saptırılmaya çalışılmaktadır.
R.Margulies’e yönelik tepkinin nedeni, onun, uğruna bedeller ödenerek yaratılmış devrimci değerlere yönelik provakatif ve saldırgan tutumudur.
Bu eylemle arkadaşlarımız, kendi inisiyatifleri doğrultusunda, Roni Margulies’in bu çirkin saldırılarına tepkilerini ortaya koymuştur.
Şiddet içermeyen demokratik bir eylemdir ki bu tür renkli eylemler dünyanın her yerinde gerçekleştirilmektedir…”
İŞTE SALDIRIYA NEDEN OLAN YAZI
MAHİR HÜSEYİN, ULAŞ
Nazım Hikmet’in doğum günüydü. İsviçre’de Türklerin bir derneğinde yapılan kutlama toplantısına davet edildim. Yıllar geçti, neler dediğimi hiç hatırlamıyorum, ama ne demişsem, konu oraya nasıl gelmişse, bir arkadaş kalktı, “Sen Kaypakkaya geleneği hakkında nasıl böyle konuşursun!” dedi.
Dur, dedim, şu cümleyi biraz düşünelim. “İbrahim Kaypakkaya geleneği” kavramının üzerinde biraz duralım.
Kaypakkaya’nın devrimciliğinden, kararlılığından, cesaretinden kimsenin kuşkusu olamaz herhalde. Ama 24 yaşında öldürülen bir delikanlıdan söz ediyoruz. Yabancı dil bilmeyen; Marxist klasikler bir yana dursun, Mao’nun eserlerini bile doğru dürüst okuması mümkün olmayan, okuduğu kadarını da berbat tercümelerden okuyan bir delikanlı. Yazdıkları, bir avuç polemik makalesinden ibaret olan, daha fazlasını yazmaya vakit bulamayan bir delikanlı. Öğrenciliği bırakıp silaha sarılan, ömrünün son yılını dağ başlarında çatışmakla, kaçmakla geçiren bir delikanlı.
Nasıl bir “gelenek” olabilir bu? Bu delikanlının dünya işçi sınıfı hareketine katkısı ne olmuş olabilir? Dünya emekçilerinin deneyimlerine, bilgisine, teorilerine neler eklemiş olabilir? “Marx, Engels, Lenin” dedikten sonra, bunların yanına bir de Kaypakkaya’yı eklemek biraz garip olmaz mı?
Ve bugün siyaset yaparken, dünyayı anlamaya ve değiştirmeye çalışırken, 35 yıl önce ölmüş ve kısacık hayatında devlete meydan okumak dışında pek fazla bir şey yapmaya vakit bulamamış bir gencin “geleneği” mi ışık tutacak bize?
Yıllar önce İsviçre’deki önemsiz bir toplantıda konuşulanlar nereden mi geldi şimdi aklıma? ÖDP kongresinin fotoğraflarına bakarken geldi.
Kongre salonunda duvarlara asılmış afiş ve flamalar dikkatimi çekti.
Flamalardan birinde, Mahir Çayan’ın resminin altında “Devrim geleceğe aittir ama onun kadar geçmişe ve şimdiki ana bağlıdır” sözleri vardı.
Vay be! Mustafa Kemal’in “İstikbal göklerdedir” ve “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir” vecizelerini düşünmeden edemedim. Çok önemli ve derin gibi görünüp de hiçbir şey söylemeyen laflara hayranlık duymuşumdur hep.
Bir başka flamada Çayan, Deniz Gezmiş ve Kaypakkaya’nın resimlerinin altında “Geçmişimizle geleceğimizle umut saçıyoruz” yazılıydı.
Bir diğerinde “Sinan’a sözümüz, Halk iktidarı”.
En hoşuma gideniyse şöyleydi:
“Söyleyin dağlara, rüzgara
yurdundan sürgün çocuklara
düşmesin kimse yılgınlığa
geçit vardır yarınlara”.
Türkiye kıyasıya bir mücadelenin yaşandığı, darbe ihtimalinin hiç gündemden düşmediği, her allahın günü yeni bir andıç, Genelkurmay basın açıklaması, yeraltı silah deposu veya muhtıra ile karşılaştığımız bir dönemden geçiyor. Bir yandan bunlar yaşanırken, öte yandan ekonomik krizin etkisi her gün daha ağır hissediliyor, işsizlik artıyor, işyerleri kapanıyor, irili ufaklı direnişler patlak vermeye başladı. Ve tabii Kürt sorununda önemli bir eşikte durduğumuzun işaretleri var.
Bütün bunların yaşandığı bir dönemde, halk iktidarını amaçlayan, ülke sorunlarına çözüm üretme iddiasında olan, devrimci bir parti neleri öne çıkarıp duvarlara asıyor? Sinan, Mahir, Deniz, İbrahim! Ve okuyana gaz vermek dışında hiçbir anlamı olmayan şiirsel sözler!
Kaypakkaya ile Çayan’ın bir suçu yok elbet. Ölümlerinden neredeyse 40 yıl sonra Türk solunun geniş kesimlerinin hâlâ aynı sloganları tekrarlıyor olacağını, yepyeni ve çok farklı koşullar ve sorunlar karşısında tek bir laf etmiyor olacağını nasıl bilebilirlerdi ki?
Roni Margulies, 12 Temmuz 2009, Sosyalist İşçi Gazetesi
Feelozof 