narkotik sicilim pek parlak değil, ama iki deneyimim var ki, bunlar şu varoluş sorunsalıyla ilgili olduğu için aklımdan çıkmadı herhalde, sokak çocuklarını da merak ederek bally koklamıştım bir kaç kere, clinton gibi yapmayayım, içime de çekmiştim, birinde beş arkadaştık, bir kaç derin nefes aldıktan sonra şöyle bir şeye kapıldım, bir an sonra her şey bir fotoğraf karesine dönüşecekti ve tüm evren bunun için akmıştı, o fotoğraf karesinde donmak için, diğerinde yalnızdım ve sokaktaydım, onda da şu allengilli hipotezi gerçeklik olarak algılamıştım, yani tüm şu gördükleriniz sadece sizin rüyanızsa, gördüğüm hiç bir insanın, annemin babamın bile bir gerçekliği kalmamıştı, herkes rüyamın birer oyuncusuydu sadece,,, (irwin yalom okuyordum, ölümle yüzleşmek, ölümü yukarıdaki gibi düşünebilirsiniz, uzanıp beyaz bir sayfaya dönüşeceksiniz ve hayat sizin malzemelerinizden o sayfanın üzerine bir şeyler yazmaya devam edecek)
Feelozof 