Bütün kıvranışlarında bir el vardı aslında:
Batmış yokluğuna; gizli.
Seni tutardı yaralarından, hakikati gösterirdi.
Tütün kokusuyla, kırmızı şarap lekesi kıvamında bir yara vardı bağrında
Eski sevgilerinin pimini çeken yokluğundan sıçramış birkaç şarapnel parçası
Sarhoş ediyorken benliğini
Acılarında, düşünceli bir sigara dumanının yoldaşlığı…
Kalbine takılırdı ya…
Anlaşılmazdı.
Ne çok kere, ne çok kere;
Yoz ışıklı odalarının karanlık sarılığında
Fark edilemeyen vakur duruşundan
Gaflet içinde geçti sevgililer.
Lakin,
En sonunda bir aşk kaldı baş ucunda
Doğudan yükseldi cisimleşip
Devşirip karanlığına saldı önce seni
Böylece:
lambaları söndürüldü cılız sevgili gölgelerinin; işleri bitti hepsinin, o küçük işleri.
Feelozof 