(Bi gün Narsisizm takılmıştı aklıma, meydan-larousse’ye baktım, mitolojik hikayeyi gözden geçireyim diye; Kahramanımız güzelliği dillere destan Narkissos; bir gün suyun başına gider, kendi yansımasına aşık olur, kendine kavuşamayacağını anlayınca mum gibi erir ve ölür. Öldüğü yerde bir çiçek biter: Nergis (bu hoş kokulu narin çiçek) vakitsiz ölümler için kullanılır. Nergisin hikayesini öğrenmek hoşuma gitmişti…
Simyacı’nın girişinde bir hikayeye rastladım, Narkissos’un hikayesi mükemmel bir eksiklikti sanki ve bu hikaye onu mükemmel bir şekilde tamamlıyordu):
Bir kervancının getirdiği kitabı eline aldı Simyacı.Kapağı yoktu kitabın, ama gene de yazarının kim olduğunu anladı: Oscar Wilde’dı yazar. Kitabın sayfalarını karıştırırken, Narkissos’u anlatan bir öyküye rastladı.
Narkissos’un, kendi güzelliğini her gün bir gölün sularında seyretmeye giden bu yakışıklı delikanlının efsanesini biliyordu Simyacı. Bu delikanlı kendi görüntüsüne öylesine vurgunmuş ki, günün birinde göle düşüp boğulmuş. Onun göle düşüp boğulduğu yerde de bir çiçek açmış, bu çiçeğe nergis adı verilmiş.
Ama kendi yazdığı öyküyü böyle bitirmiyordu Oscar Wilde.
Tatlı su gölünün kıyısına gelen orman tanrıçaları Oreas’ların, gölü bir acı gözyaşı kavanozuna dönüşmüş olarak bulduklarını yazıyordu Oscar Wilde.
-Neden ağlıyorsun? diye sormuş Oreas’lar.
-Narkissos için ağlıyorum, diye yanıtlamış göl.
-Ne var bunda şaşılacak, demiş bunun üzerine orman tanrıçaları. Bizler ormanlarda boşu boşuna onun peşinde dolaşır dururduk, ama onun güzelliğini yalnızca sen görebilirdin yakından.
-Narkissos yakışıklı bir genç miydi? diye sormuş göl.
-Bunu senden daha iyi kim bilebilir ki? diye karşılık vermiş iyice şaşıran Oreas’lar. Her gün senin kıyılarına gelip sularına bakıyordu!
Göl bir süre sessiz kalmış.Sonra şöyle konuşmuş:
-Narkissos için ağlıyorum, ama onun yakışıklı olduğunu hiç farketmemiştim ben. Narkissos için ağlıyorum, çünkü sularıma eğildiği zaman, gözlerinin derinliklerinde kendi güzelliğimin yansımasını görebiliyordum.
-İşte çok güzel bir hikaye, dedi Simyacı.
Paulo Coelho
Feelozof 