Dün Dağları Dolaştım Evde Yoktum – 5…

SU SAATİ
 
 
Sonsuzluk … Sonsuzluk. ..
Sonsuza geçerli sözcükler yoktur. Ölüme yakın sözcükler vardır. Dünyada onlarla gidip geliriz. Sözcüklerin – bu ölüm mangaları – boyunduruğundan kurtulduğumuzda, nesneler de ölümsüzlüğün alanına girer. Ölümsüzlük özlemini nesneler de çe­ker. İmam-ı Azam Ebu Hanife sonsuzluğa ulaştığında, dünyada­ki su saatını yanında bulunca hiç şaşırmadı. İlk kez bir su saatı za­manın dışına çıkıyordu. Çalıştığını duyuyordu.
 
Tansık budur!
 
 
Sonsuzluk tutkusunu öldürür sözcükler. Ölümü gündemde tu­tarlar. Akşamın ağzı yaprak doludur. Günün gece (çocuk gece). Otların, bulut. Bütün gün bildiğimizi yürüdük. Konuştuk bildiği­mizi:
 
 
WORDS ARE WORDS
 
Sözcükleri hep karıştırdım. Hep kendini anlatır sözcükler.
Gök, geç kaldığından söz açar. Su, yataylığından. Sözcüklerin dünyayı yansıttığı çok su götürür. Ağaçlara baktımdı seni öpme­den. Gördün mü gördüğünü ağaçların? Böyle konuşuruz konu­şunca. Bahçeden bahçeye geçer çocukluk. Ölüdür anlatının alanı­na giren. Geçelim onu. Dünya döndüğünü bilmez. Tin habersiz dolaşır. Güneş, adını unutur batarken.
 

Read Full Post »